Βιβλίο 2. Κεφάλαιο 4. §18-23
Κείμενο
[18] Ταῦτα δ’ εἰπὼν Αφού
είπε αυτά
καὶ μεταστραφεὶς κι έστρεψε το πρόσωπό του
πρὸς τοὺς ἐναντίους, προς το μέρος των εχθρών,
ἡσυχίαν εἶχε• περίμενε•
καὶ γὰρ ὁ μάντις παρήγγελλεν αὐτοῖς γιατί και ο μάντης τους συμβούλευε
μὴ ἐπιτίθεσθαι πρότερον, να μην κάνουν επίθεση
πρωτύτερα
πρὶν [ἂν] τῶν σφετέρων παρά όταν κάποιος από τους
δικούς τους
ἢ πέσοι τις ἢ τρωθείη πρότερον • ή σκοτωθεί ή τραυματιστεί•
«ἐπειδὰν μέντοι τοῦτο γένηται, όταν, λοιπόν, γίνει αυτό,
ἡγησόμεθα μέν ἡμεῖς,», ἔφη, εγώ θα προχωρήσω
μπροστά», είπε,
«δ’ ὑμῖν ἑπομένοις νίκη ἔσται, κι εσείς ακολουθώντας με θα
νικήσετε,
ἐμοὶ μέντοι θάνατος, εγώ όμως
θα σκοτωθώ,
ὥς γέ μοι δοκεῖ».
Όπως
τουλάχιστο προαισθάνομαι».
[19] Καὶ οὐκ ἐψεύσατο, Και δε
διαψεύσθηκε (ο μάντης),
ἀλλ’ ἐπεὶ ἀνέλαβον τὰ ὅπλα, αλλά μόλις πήραν τα όπλα,
αὐτὸς μὲν πρῶτος ἐκπηδήσας και αυτός, αφού πρώτος πήδηξε
ορμητικά προς τα μπρος
ὥσπερ ὑπὸ μοίρας τινὸς ἀγόμενος σα να σπρωχνόταν από κάποια μοίρα,
ἐμπεσὼντοῖς πολεμίοις αφού
έπεσε πάνω στους εχθρούς
ἀποθνῄσκει, καὶ τέθαπται σκοτώνεται,
και έχει ταφεί
ἐν τῇ διαβάσει τοῦ Κηφισοῦ• στο πέρασμα του
Κηφισού.
οἱ δ’ ἄλλοι ἐνίκων οι άλλοι όμως νικούσαν (τους εχθρούς)
καὶ κατεδίωξαν μέχρι τοῦ ὁμαλοῦ. και (τους) καταδίωξαν ως το ίσιωμα
Ἀπέθανον δ’ ἐνταῦθα Και
σκοτώθηκαν εδώ
τῶν μὲν τριάκοντα Κριτίας τε από τους Τριάκοντα ο Κριτίας
καὶ Ἱππόμαχος, και
ο Ιππόμαχος,
τῶν δὲ ἐν Πειραιεῖ δέκα ἀρχόντων και από τους δέκα άρχοντες του Πειραιά
Χαρμίδης ὁ Γλαύκωνος, ο Χαρμίδης ο γιος
του Γλαύκωνα,
τῶν δ’ ἄλλων περὶ ἑβδομήκοντα. και από τους υπόλοιπους περίπου 70.
Καὶ τὰ μὲν ὅπλα ἔλαβον, Και πήραν βέβαια τα
όπλα (των εχθρών)
οὐδενὸς τῶν πολιτῶν όμως κανένα από τους (σκοτωμένους) πολίτες
τοὺς δὲ χιτῶνας ἐσκύλευσαν. δεν απογύμνωσαν από τους χιτώνες.
Ἐπεὶ δὲ τοῦτο ἐγένετο Και όταν έγινε αυτό
καὶ τοὺς νεκροὺς ἀπεδίδοσαν και απέδωσαν (οι εχθροί)
τους νεκρούς
ὑποσπόνδους, ύστερα από ανακωχή,
προσιόντες ἀλλήλοις πολλοὶ πολλοί, πλησιάζοντας
μεταξύ τους,
διελέγοντο.
Συζητούσαν.
[20] Κλεόκριτος δὲ ὁ κῆρυξ Και ο
Κλεόκριτος ο κήρυκας
τῶν μυστῶν, των μυημένων στα
Ελευσίνια μυστήρια,
μάλ’ εὔφωνος ὤν, επειδή είχε πολύ
δυνατή φωνή,
κατασιωπησάμενος ἔλεξεν• αφού επέβαλε σιωπή, είπε•
«Ἄνδρες πολῖται, τί ἡμᾶς ἐξελαύνετε; «Άνδρες πολίτες, γιατί μας εξορίζετε;
τί ἀποκτεῖναι βούλεσθε; Γιατί θέλετε
να μας σκοτώσετε;
Ἡμεῖς γὰρ ὑμᾶς ἐποιήσαμεν Γιατί, εμείς δε σας
κάναμε
κακὸν μὲν οὐδὲν πώποτε, κανένα κακό ποτέ μέχρι τώρα,
μετεσχήκαμεν δὲ ὑμῖν όμως έχουμε
πάρει μέρος μαζί σας
καὶ ἱερῶν τῶν σεμνοτάτων και στις πιο σεβαστές
τελετές
καὶ θυσιῶν και
στις θυσίες
καὶ ἑορτῶν τῶν καλλίστων, και στις πιο λαμπρές
γιορτές,
καὶ γεγενήμεθα συγχορευταὶ κι έχουμε χορέψει
μαζί σας
καὶ συμφοιτηταὶ κι
έχουμε φοιτήσει στα ίδια σχολεία
καὶ συστρατιῶται, κι
έχουμε υπηρετήσει στο στρατό μαζί,
καὶ πολλὰ κεκινδυνεύκαμεν κι έχουμε περάσει
πολλούς κινδύνους
μεθ’ ὑμῶν
μαζί με σας
καὶ κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλατταν και στη στεριά και στη
θάλασσα
ὑπὲρ τῆς κοινῆς σωτηρίας τε και για την κοινή σωτηρία
καὶ ἐλευθερίας ἀμφοτέρων ἡμῶν. και την ελευθερία και των δυο
μας.
[21] Πρὸς θεῶν πατρῴων καὶ μητρῴων Στο όνομα των θεών που προστατεύουν
την οικογένεια του
πατέρα και της μητέρας
καὶ συγγενείας και
στο όνομα της συγγένειας εξ αίματος
καὶ κηδεστίας και εξ αγχιστείας
καὶ ἑταιρίας, και
της φιλίας,
πάντων γὰρ τούτων πολλοὶ γιατί σε
όλα αυτά πολλοί
κοινωνοῦμεν ἀλλήλοις, συμμετέχουμε ο
ένας με τον άλλον,
αἰδούμενοι καὶ θεοὺς καὶ ἀνθρώπους σεβόμενοι και θεούς και ανθρώπους
παύσασθε ἁμαρτάνοντες σταματήστε
να κάνετε κακό
εἰς τὴν πατρίδα, στην
πατρίδα,
καὶ μὴ πείθεσθε και να μην υπακούτε
τοῖς ἀνοσιωτάτοις τριάκοντα, στους πάρα πολύ ασεβείς
τριάκοντα,
οἳ ἰδίων κερδέων ἕνεκα οι οποίοι για το
ατομικό τους κέρδος
ἀπεκτόνασιν ὀλίγου
δεῖν
έχουν σκοτώσει σχεδόν
πλείους Ἀθηναίων ἐν ὀκτὼ μησὶν περισσότερους Αθηναίους σε οχτώ μήνες
ἢ πάντες Πελοποννήσιοι απ’
ό,τι όλοι οι Πελοποννήσιοι
δέκα ἔτη πολεμοῦντες. πολεμώντας δέκα χρόνια.
[22] ἐξὸν δ’ ἡμῖν Κι
ενώ ήταν δυνατό σε μας
ἐν εἰρήνῃ πολιτεύεσθαι, να ζούμε ως
συμπολίτες ειρηνικά,
οὗτοι ἡμῖν πρὸς ἀλλήλους παρέχουσιν αυτοί προκάλεσαν μεταξύ μας
τὸν πάντων αἴσχιστόν τε απ’
όλους και τον πιο αισχρό
καὶ χαλεπώτατον καὶ ἀνοσιώτατον και τον πιο φοβερό και τον πιο ασεβή
καὶ ἔχθιστον πόλεμον
και τον πιο μισητό πόλεμο
καὶ θεοῖς καὶ ἀνθρώποις. και στους θεούς και στους
ανθρώπους.
Ἀλλ’ εὖ γε μέντοι ἐπίστασθε Αλλά, βέβαια, γνωρίζετε καλά
ὅτι οὐ μόνον ὑμεῖς ἀλλὰ καὶ ἡμεῖς ότι όχι μόνο εσείς αλλά κι
εμείς
πολλὰ κατεδακρύσαμεν χύσαμε
πολλά δάκρυα
ἔστιν οὓς για
κάποιους
καὶ τῶν νῦν ἀποθανόντων απ’ αυτούς που τώρα σκοτώθηκαν
ὑφ’ ἡμῶν. από μας.
Ὁ μὲν τοιαῦτα ἔλεγεν• Αυτός τέτοια
λόγια έλεγε•
οἱ δὲ λοιποὶ ἄρχοντες και οι υπόλοιποι
άρχοντες (όσοι είχαν
απομείνει εκεί)
καὶ διὰ τὸ τοιαῦτα προσακούειν και επειδή άκουγαν επίσης τέτοια λόγια
ἀπήγαγον εἰς τὸ ἄστυ οδήγησαν ξανά στο άστυ(στην
πόλη της Αθήνας)
τοὺς μεθ’ αὑτῶν. αυτούς
που ήταν μαζί τους.
[23] Τῇ δ’ ὑστεραίᾳ οἱ μὲν τριάκοντα Και την επόμενη μέρα οι Τριάκοντα
πάνυ δὴ ταπεινοὶ καὶ ἔρημοι πολύ ταπεινωμένοι και χωρίς
οπαδούς
συνεκάθηντο ἐν τῷ συνεδρίῳ• συγκεντρώνονταν στην
αίθουσα των
συνεδριάσεων•
τῶν δὲ τρισχιλίων και
από τους τρεις χιλιάδες
ὅπου ἕκαστοι τεταγμένοι ἦσαν, όπου είχε τοποθετηθεί ο καθένας
τους,
πανταχοῦ διεφέροντο σε όλα τα μέρη της
πόλης διαφωνούσαν
πρὸς ἀλλήλους. μεταξύ
τους.
ὅσοι μὲν γὰρ ἐπεποιήκεσάν Και όσοι βέβαια
είχαν διαπράξει
τι βιαιότερον κάποιο
σοβαρό αδίκημα
καὶ ἐφοβοῦντο, και
φοβούνταν (γι’ αυτό),
ἐντόνως ἔλεγον με ένταση υποστήριζαν
ὡς οὐ χρείη καθυφίεσθαι ότι δε
χρειάζεται να υποχωρήσουν
τοῖς ἐν Πειραιεῖ• σε
αυτούς που ήταν στον Πειραιά•
ὅσοι δὲ ἐπίστευον όσοι
όμως πίστευαν
μηδὲν ἠδικηκέναι, ότι δεν
είχαν διαπράξει καμιά αδικία,
αὐτοί τε ἀνελογίζοντο και
οι ίδιοι σκέφτονταν
καὶ τοὺς ἄλλους ἐδίδασκον και στους
άλλους εξηγούσαν
ὡς οὐδὲν δέοιντο ότι
δεν υπήρχε καμιά ανάγκη
τούτων τῶν κακῶν, γι’ αυτές τις συμφορές,
καὶ ἔφασαν οὐ(κ) χρῆναι και έλεγαν
ότι δεν πρέπει
πείθεσθαι τοῖς τριάκοντα να
υπακούουν στους Τριάκοντα
οὐδ’ ἐπιτρέπειν ούτε να
επιτρέπουν (σε αυτούς)
ἀπολλύναι τὴν πόλιν. να
καταστρέφουν την πόλη.
Καὶ τὸ τελευταῖον ἐψηφίσαντο Και στο τέλος πήραν
την απόφαση
ἐκείνους μὲν καταπαῦσαι, να αφαιρέσουν την
εξουσία από εκείνους
ἄλλους
δὲ ἑλέσθαι. και
να εκλέξουν άλλους.
Καὶ εἵλοντο δέκα, Πράγματι εξέλεξαν δέκα, ἕνα ἀπὸ φυλῆς.
έναν από κάθε φυλή.
