Βιβλίο 2. Κεφάλαιο 4. §37-43 ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Βιβλίο 2. Κεφάλαιο 4. §37-43

Κείμενο 

 [37] Ἐπεὶ μέντοι οὗτοι ᾤχοντο                                  Όταν λοιπόν, αυτί έφτασαν

εἰς Λακεδαίμονα,                                                                       στη Σπάρτη,

ἔπεμπον δὴ                                                               έστελναν αντιπροσώπους

 ἐκ τοῦ ἄστεως                                                                               από την πόλη

καὶ οἱ ἀπὸ τοῦ κοινοῦ                                  και οι αρμόδιοι του επίσημου κράτους

λέγοντας                                                                                       για να πουν

ὅτι αὐτοὶ μὲν παραδιδόασι                                ότι αυτοί βέβαια παραδίδουν

Λακεδαιμονίοις καὶ τὰ τείχη                    στους Σπαρτιάτες και τα τείχη

ἃ ἔχουσι                                                                                    που κρατούν

καὶ σφᾶς αὐτοὺς                                                  και τους εαυτούς τους,

χρῆσθαι ὅ τι βούλονται•                            για να τους κάνουν ό,τι θέλουν•

δ’ ἔφασαν ἀξιοῦν                                       έλεγαν επίσης ότι έχουν την αξίωση

καὶ τοὺς ἐν Πειραιεῖ παραδιδόναι      και όσοι ήταν στον Πειραιά να παραδώσουν

τόν τε Πειραιᾶ καὶ τὴν Μουνιχίαν,     και τον Πειραιά και την (οχυρή) Μουνιχία,

εἰ φασὶν εἶναι                                                 αν ισχυρίζονται ότι είναι

φίλοι Λακεδαιμονίοις.                                         φίλοι με  τους Σπαρτιάτες.

 

 [38] Ἀκούσαντες δὲ πάντων αὐτῶν         Αφού άκουσαν όλους αυτούς

οἱ ἔφοροι καὶ οἱἔκκλητοι,                        οι έφοροι και η μικρή  συνέλευση,

ἐξέπεμψαν πεντεκαίδεκα ἄνδρας           έστειλαν  δεκαπέντε άνδρες

εἰς τὰς Ἀθήνας,                                                   στην Αθήνα,

καὶ ἐπέταξαν διαλλάξαι                               και διέταξαν να συμφιλιώσουν

σὺν Παυσανίᾳ                                               υπό την επίβλεψη του Παυσανία

ὅπῃ δύναιντο κάλλιστα.                                    με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Οἱ δὲ διήλλαξαν                                         Αυτοί πράγματι τους συμφιλίωσαν

ἐφ’ ᾧτε εἰρήνην μὲν ἔχειν                                υπό τον όρο να ζουν ειρηνικά

ὡς πρὸς ἀλλήλους,                                                                    μεταξύ τους,

ἀπιέναι  δὲ ἐπὶ τὰ ἑαυτῶν                                     να επιστρέψει στο σπίτι του

ἕκαστον πλὴν τῶν τριάκοντα                 ο καθένας εκτός από τους τριάκοντα

καὶ τῶν ἕνδεκα                                                                                και τους ένδεκα

καὶ τῶν ἐν Πειραιεῖ ἀρξάντων δέκα.        και τους δέκα άρχοντες του Πειραιά.

Εἰ δέ τινες τῶν ἐξ ἄστεως                                  Αν όμως κάποιοι από αυτούς που

                                                                                                   βρίσκονταν στην πόλη

φοβοῖντο,                                                                                     φοβούνταν,

ἔδοξεν αὐτοῖς κατοικεῖν                 αποφασίστηκε να εγκατασταθούν αυτοί

 Ἐλευσῖνα.                                                                                   στην Ελευσίνα.

 

 [39] Tούτων δὲ περανθέντων                              Αφού ολοκληρώθηκαν αυτά

Παυσανίας μὲν διῆκε τὸ στράτευμα,            ο Παυσανίας διέλυσε το στράτευμα,

οἱ δ’ ἐκ τοῦ Πειραιῶς                                           ενώ όσοι βρίσκονταν στον Πειραιά

ἀνελθόντες σὺν τοῖς ὅπλοις                                   αφού ανέβηκαν ένοπλοι

εἰς τὴν ἀκρόπολιν                                                           στην ακρόπολη

ἔθυσαν τῇ Ἀθηνᾷ.                                              προσέφεραν θυσία στην Αθηνά.

Ἐπεὶ δὲ κατέβησαν                                                Και όταν κατέβηκαν

ἐκκλησἰαν ἐποίησαν οἱ στρατηγοί,         συγκάλεσαν συνέλευση οι στρατηγοί,

ἔνθα δὴ ὁ Θρασύβουλος ἔλεξεν•                          στην οποία ο Θρασύβουλος είπε:

 

 [40] Ὑμῖν, ἔφη, συμβουλεύω ἐγὼ                 «Εσάς, είπε, συμβουλεύω εγώ

ὦ ἐκ τοῦ ἄστεως ἄνδρες,                            άντρες της Αθήνας ολιγαρχικοί),

γνῶναι ὑμᾶς αὐτούς.                                  να γνωρίσετε τον εαυτό σας.

Μάλιστα δ’ ἂν γνοίητε,                        Και πολύ καλά θα (τον)  γνωρίζατε,

εἰ ἀναλογίσαισθε ἐπὶ τίνι                            αν σκεφτόσασταν για ποιο λόγο

ὑμῖν μέγα φρονητέον ἐστίν,               πρέπει  να σκέφτεστε  εσείς αλαζονικά

ὥστε ἡμῶν ἄρχειν ἐπιχειρεῖν.         ώστε να επιχειρείτε να εξουσιάζετε εμάς.

Πότερον δικαιότεροί ἐστε;                          Για ποιο λόγο  είστε πιο δίκαιοι;

Ἀλλ’ ὁ μὲν δῆμος                                                            Αλλά οι δημοκρατικοί,

πενέστερος ὑμῶν ὢν                              παρόλο που είναι πιο φτωχοί από εσάς,

οὐδὲν πώποτε ὑμᾶς ἠδίκηκεν           σε τίποτε ποτέ μέχρι τώρα δεν σας αδίκησε

ἕνεκα χρημάτων •                                                                 για χρήματα•

ὑμεῖς δὲ ὄντες πλουσιώτεροι         εσείς, όμως, παρόλο που είστε πιο πλούσιοι

πάντων                                                                                 απ’ όλους,

πολλὰ καὶ αἰσχρὰ πεποιήκατε                   πολλές και αισχρές πράξεις έχετε κάνει

ἕνεκα κερδέων.                                                                      για το κέρδος.

Ἐπεὶ δὲ οὐδὲν ὑμῖν προσήκει              Επειδή, όμως, εσείς καμιά δεν έχετε σχέση

δικαιοσύνης,                                                                             με τη δικαιοσύνη,

σκέψασθε εἰ ἄρα                                                                     εξετάστε αν άραγε

ἐπ’ ἀνδρείᾳ ὑμῖν μέγα φρονητέον•    πρέπει να καυχιέστε πολύ για την ανδρεία•

 

[41] καὶ τίς κρίσις τούτου                            και ποια κρίση γι’ αυτό (για την ανδρεία)

γένοιτο ἂν καλλίων                                    θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη

ἢ ὡς ἐπολεμήσαμεν πρὸς ἀλλήλους;        παρά το πώς πολεμήσαμε μεταξύ μας;

Ἀλλὰ φαίητ’ ἂν                                                Αλλά θα μπορούσατε να ισχυριστείτε

γνώμῃ προέχειν,                                                  ότι υπερέχετε στην ευφυΐα,

οἳ ἔχοντες καὶ τεῖχος                                          οι οποίοι, αν κι έχετε και τείχος

καὶ ὅπλα καὶ χρήματα                                            και όπλα και χρήματα

καὶ συμμάχους Πελοποννησίους             και συμμάχους Πελοποννησίους

περιελήλασθε                                                έχετε περικυκλωθεί και συλληφθεί

ὑπὸ τῶν οὐδὲν τούτων ἐχόντων;        από αυτούς που δεν είχαν τίποτε από αυτά;

Ἀλλ’ οἴεσθε δὴ εἶναι                                                 Αλλά νομίζετε μήπως ότι πρέπει

μέγα φρονητέον ἐπὶ Λακεδαιμονίοις;     να καυχιέστε πολύ για τους Σπαρτιάτες;

Πῶς, οἵγε                                            Πώς, όμως, (να καυχιέστε γι’ αυτούς), οι οποίοι,

ὥσπερ τοὺς δάκνοντας κύνας        όπως ακριβώς τους σκύλους που δαγκώνουν         

παραδιδόασιν                                                                            τους παραδίδουν,

κλοιῷ δήσαντες,                                               αφού τους δέσουν με περιλαίμιο,

οὕτω κἀκεῖνοι ὑμᾶς παραδόντες           έτσι κι εκείνοι αφού σας παρέδωσαν

τῷ ἠδικημένῳ τούτῳ δήμῳ                  στον αδικημένο αυτό (δημοκρατικό) λαό

οἴχονται ἀπιόντες;                                                           έφυγαν βιαστικά;

 

 

[42] Οὐ μέντοι γε ὑμᾶς, ὦ ἄνδρες,                      Εγώ, όμως, βέβαια, άνδρες,

ἀξιῶ ἐγὼ παραβῆναι οὐδέν              δεν έχω την αξίωση να παραβείτε τίποτε

ὧν ὀμωμόκατε,                                             από αυτά που έχετε ορκιστεί,

ἀλλὰ ἐπιδεῖξαι καὶ τοῦτο                                  αλλά να δείξετε και αυτό

πρὸς τοῖς ἄλλοις καλοῖς,                                           κοντά στα άλλα καλά,

ὅτι καὶ εὔορκοι                                       ότι δηλ. και τηρείτε τους όρκους σας

καὶ ὅσιοί ἐστε.                                                       και σέβεστε τους θεούς.

Εἰπὼν δὲ ταῦτα καὶ ἄλλα τοιαῦτα,     Αφού, λοιπόν, είπε αυτά και άλλα τέτοια

καὶ ὅτι οὐδὲν δέοι ταράττεσθαι,      και ότι καθόλου δεν έπρεπε να ταράζονται,

ἀλλὰ χρῆσθαι τοῖς νόμοις                                αλλά να εφαρμόζουν τους νόμους

τοῖς ἀρχαίοις,                                               τους αρχαίους (: που ίσχυαν πριν, δηλαδή

                                                                                           τους δημοκρατικούς)

ἀνέστησε τὴν ἐκκλησίαν.                       Έλυσε τη συνεδρίαση της Εκκλησίας.

       

 [43] Καὶ τότε μὲν ἐπολιτεύοντο                Και τότε βέβαια ζούσαν ως πολίτες

ἀρχὰς καταστησάμενοι •                                  αφού όρισαν άρχοντες•

ὑστέρῳ δὲ χρόνῳ                                                αργότερα όμως

ἀκούσαντες τοὺς Ἐλευσῖνι            όταν έμαθαν ότι αυτοί που ήταν στην Ελευσίνα

μισθοῦσθαι ξένους,                              προσλάμβαναν ξένους μισθοφόρους,

στρατευσάμενοι ἐπ’ αὐτοὺς                   αφού εκστράτευσαν εναντίον τους

πανδημεὶ                                                        με όλες τις διαθέσιμες δυνάμεις τους,

εἰς λόγους ἐλθόντας                                     όταν ήλθαν για διαπραγματεύσεις

ἀπέκτειναν                                                         σκότωσαν από τη μια

τοὺς μὲν στρατηγοὺς αὐτῶν,                    τους στρατηγούς αυτών,

εἰσπέμψαντες τοὺς  φίλους                            αφού έστειλαν  τους φίλους

καὶ ἀναγκαίους                                                 και τους συγγενείς τους

τοῖς δὲ ἄλλοις ἔπεισαν συναλλαγῆναι.   έπεισαν τους άλλους να συμφιλιωθούν.

Καὶ ὀμόσαντες ὅρκους                                               Και αφού έδωσαν όρκους

ἦ μὴν μὴ μνησικακήσειν,                              αληθινά  να μην κρατούν κακία,

ἔτι καὶ νῦν ὁμοῦ τε πολιτεύονται            ακόμη και τώρα ζουν μαζί αρμονικά

                                                                                                    ως πολίτες

καὶ τοῖς ὅρκοις ἐμμένει ὁ δῆμος.    και ο λαός μένει πιστός στους όρκους του.