Στοιχεία τεχνικής στο "Επί ασπαλάθων..."

ΡΕΥΜΑ: ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ

Πολλά χαρακτηριστικά του συμβολισμού εντοπίζονται εδώ. Αρχικά η μορφή είναι ελεύθερη, αφού οι στροφές είναι άνισες και ανόμοιες και οι στίχοι ανισοσύλλαβοι, ανομοιοκατάληκτοι, χωρίς ρυθμό και μέτρο – με  εξαίρεση το στ. 18. Δεν περιορίζει το περιεχόμενο του ποιήματος μέσα σε συγκεκριμένα ποιητικά σχήματα ή καλούπια που οι πιστοί της παραδοσιακής ποίησης επέλεγαν.  Η γλώσσα είναι υπαινικτική, με εικόνες, μεταφορές, επίθετα να κυριαρχούν και να αποτυπώνουν μια εξωτερική κατάσταση, η οποία αποβαίνει σύμβολο της ψυχολογικής κατάστασης του ποιητή. Βέβαια, είναι υποβλητική αλλά διακριτική η έκφραση των συναισθημάτων του ποιητή, αφού τα αφήνει να διαφανούν μέσα από τους συνειρμούς και τα σύμβολά του. Η γλώσσα στην οποία γράφει είναι η δημοτική.

 ΤΟΝΟΣ – ΥΦΟΣ:

Το ποίημα είναι αφηγηματικό σύμφωνα με τις αρχές της συμβολιστικής τεχνοτροπίας. Έχει δραματικό χαρακτήρα, αλλά κρύβει κι έναν διδακτισμό. Αυτό στηρίζεται και από τις επιλογές του ποιητή, αφού το ποίημα έχει στην 1^η ενότητα λυρικό αλλά και δωρικό, λιτό ύφος, με τα απαραίτητα μόνο καλολογικά στοιχεία που θα οριοθετήσουν τοπικά και χρονικά την πρώτη σκηνή του ποιήματος, στη 2^η ενότητα έχει πεζολογικό ύφος και στην 3^η και τελευταία ενότητα είναι γνωμικός, αφού η θέση που διατυπώνεται έχει διαχρονική ισχύ.

ΕΚΦΡΑΣΤΙΚΑ ΜΕΣΑ – ΣΧΗΜΑΤΑ ΛΟΓΟΥ

Εικόνες: στ. 1-6: εικόνα του Σουνίου, της φύσης

               στ. 7: εικόνα του ναού του Ποσειδώνος στο Σούνιο, σύνδεση παρελθόντος με παρόν.

               στ. 14-18: περιγραφή της τιμωρίας του Αρδιαίου σύμφωνα με την πλατωνική περικοπή.

Επίθετα: πολλά. Αναφέρονται στο σχολιασμό, χαρίζουν λεπτομέρεια στην περιγραφή, αλλά και λυρισμό στο ποίημα

Μεταφορές: στ.3 σκουριασμένες πέτρες, στ.5 μεγάλα… βελόνια, στ. 7 χορδές μιας άρπας αντηχούν, στ.18 κουρέλι.

Προσωποποίηση: στ.5 δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα αγκάθια τους