Σημειώσεις συνοπτικές για τη "Ρωμιοσύνη" (βιβλίο καθηγητή)

•   Παρόλο που το ποίημα σε γενικές γραμμές εντάσσεται στη μοντέρνα ποίηση, κυρίως στη στιχουργική του, ωστόσο με τη θεματική του, την εικονοποιία του και την επιλογή συγκεκριμένων λέξεων (ντουφέκι, καραούλια, βιγλίζοντας, βόλια) δημιουργεί μια ατμόσφαιρα κοντινή με εκείνη των κλέφτικων τραγουδιών.
•     Ο τόνος του ποιήματος, με τις επαναλήψεις στους διαδοχικούς στίχους και με τον ίδιο ρυθμό στις ενότητες, θυμίζει τραγούδι, εμβατήριο.
•       Ο αγώνας στο ποίημα παρουσιάζεται ως αντίστοιχος με τον αγώνα του 1821. Η τέχνη εδώ λοιπόν εμφανίζεται στρατευμένη, με στόχους των οποίων το περιεχόμενο είναι υψηλό και υπηρετεί μια ιδεολογία – όχι απαραίτητα πολιτική.
•       Ο τίτλος του ποιήματος «Ρωμιοσύνη» ηχεί πιο λαϊκά, καθώς περιλαμβάνει την κληρονομιά των λαϊκών ανθρώπων και των αγώνων τους, ενώ ο όρος «Ελληνισμός» παραπέμπει περισσότερό στην επίσημη, κρατική ιδεολογία της αρχαιοελληνικής συνέχειας
•       Εικόνα ξερού άνυδρου, αλλά παράλληλα φωτεινού τοπίου και η συμπεριφορά των ανθρώπων μέσα σε αυτό. Από το επίπεδο των φυσικών εικόνων γίνεται η μετάβαση στο επίπεδο των συναισθημάτων, π.χ. στους στίχους 10-13
•       Ο ποιητής χρησιμοποιεί την υπερρεαλιστική ελευθερία για να διαμορφώσει τις εικόνες του. Κάποιες από αυτές μάλιστα λειτουργούν ως σύμβολα
•       Σε ορισμένα σημεία το ποίημα εκφράζει αισιοδοξία και ελπίδα. Υπάρχει σαφής σύνδεση με τις απόψεις και της εποχής και του ποιητή για επανάσταση (στ.44-46)
•       Οι άνθρωποι στο ανθολογημένο απόσπασμα αγωνίζονται έναν αγώνα δίχως αντίπαλο (συγκεκριμένο)∙ αυτό που ενδιαφέρει είναι η ψυχική κατάσταση του αγωνιστή και όχι μια περιγραφή των μαχών. Ο ποιητής δε γράφει ιστορία, δεν καταθέτει μαρτυρία, αλλά καλεί σε κοινό αγώνα.